mowa

сущ.

• вопрос

• выражение

• высказывание

• говор

• дело

• диалект

• звучание

• разговор

• речь

• язык

* * *

mow|a

♀, мн. Р. mów 1. речь;

wygłosić \mowaę произнести речь; stracić \mowaę потерять речь, онеметь;

odjęło (odebrało) mu \mowaę он онемел;

\mowa wiązana стихотворная речь;

2. язык ♂;

\mowa ojczysta, obca родной, чужой (иностранный) язык; \mowa potoczna (codzienna) разговорный язык; ● części \mowaу грам. части речи; narządy \moway анат. органы речи;

jest, była \mowa o kimś, czymś идёт, шла речь о ком-л., чём-л.;

nie ma (nawet) \moway о czymś не может быть (даже) и речи о чём-л., и разговору быть не может о чём-л.; władać jakimś językiem w \mowaie i piśmie говорить и писать на каком-л. языке;

\mowa-trawa разг. пустозвонство, пустословие;

(со za) \mowaI разг. ещё бы, конечно (разумеется)!; ро со ta \mowa разг. нечего (не стоит) говорить

+

2. język

* * *

ж, мн Р mów

1) речь

wygłosić mowę — произнести́ речь

stracić mowę — потеря́ть речь, онеме́ть

odjęło (odebrało) mu mowę — он онеме́л

mowa wiązana — стихотво́рная речь

2) язы́к m

mowa ojczysta, obca — родно́й, чужо́й (иностра́нный) язы́к

mowa potoczna (codzienna) — разгово́рный язы́к

•

- części mowy

- narządy mowy
- jest, była mowa o kimś, czymś
- nie ma mowy o czymś
- nie nawet mowy o czymś
- władać jakimś językiem w mowie i piśmie
- mow-trawa
- mowa!
- co za mowa!
- po co ta mowa

Syn:

język 2)